*
Bir yerde okumuştum. Yazar kendini son filmini izletip rezil olan yönetmenlere benzetmiş, bu filmi kimse beğenmezse korkusu taşıyan bir yönetmene.Onu avuturmuş gibi yapıp kıs kıs gülen insanların etrafında olduğunu söylemiş. İlk okuduğum zamanlar anlamsız gelmişti. Sıcak bir yaz günü soğuk dondurmamı yerken 'Sen hiç çaresiz kaldın mı?'' diyerek yanıma gelen takım elbiseli amcaya güldüğüm gibi, anlamsızdı. Şimdi düşünüyorum da en büyük anlamsızlığı o amcayı dinlemeyerek yapmışım. Keşke o yazıyı okuduktan sonra da biraz düşünseydim diyorum. Düşünmeye geç başladım, sanırım bu yüzden kaybediyor(d)um.
*
Bazen aklıma kısacık geçmişim geliyor, gülüyorum kendime, o zamanlar o amcaya güldüğüm gibi.
Bayan Luke...
