14 Aralık 2010 Salı

ÜZGÜNÜM,BÖYLE PLANLAMAMIŞTIM

Geleceği planlarız ama aslında bugünü yaşarız.
*
Hepimiz  ders programı yapmışızdır. Saat 13:00 MATEMATİK Saat:14:00 COĞRAFYA... Saat 22.30 UYKU.
''Eve gidince bilgisayarı açmak yok ders çalışacağım.'' Kaç kere söyledik bu cümleyi. ''Ben seneye şunu yapacağım. Büyüyünce şu olacağım.'' Hangimizin istekleri oldu, hangimiz bu planlara uyduk? Kaçımız istediği hayatı yaşadı, yaşıyor? 
Karşımıza çıkan ilk erkekle evlilik hayali kurmadık mı? Okulun en popüler erkeğiyle çıkmak isteyip de ''Ben ne yapayım onu, popüler çocuğa güven olmaz'' demedik mi? Aynı hayatı yaşayıp farklıymışız gibi davranmadık mı? Farklı olmak için çabalarken de bir kez daha aynı olmadık mı? 
Planlar yaptık, yaşamak istediklerimiz yaşamış gibi anlattık, hayallerimiz yıkıldı, sevdiklerimizi üzdük,ama  hiç birimiz kötü değildik. Hayat zordu, kötü davrandık. Tutunduğumuz dallar kırıldı. Ve bir kez daha anladık hayat gerçekten zordu, ama hayata tutunmak, ''Ben de varım!'' demek daha da zordu.
 *
Ben üzmek istemedim. Geleceği planlarken Sizi ve Şimdi'yi unuttum.
                                                                                  Özürlerimle,
                                                                                         Bayan Luke...

                                                                                                   

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder