**
Öyle çok şey var ki içimde söyleyemediğim, başım öyle kalabalık ki yalnızlığım daha da belirgin sanki.
Konuştuklarım faydasız, suskunluğum çaresiz, sanırım yerin dibine doğru inişe geçiyorum. Uykuyla uyanıklık arasındaki gerçek olmayan üç saniyelik düşüşü, süresiz olarak gözlerim tamamen açık olarak gerçekleştiriyorum...
Dedim ya öznesi olmayan bir cümlenin parçasıyım diye, peki ya sen?
Sen bu cümlenin neresindesin?
Duygusal yanımla,
Bayan Luke...
Kendini yalnızken daha iyi tanıyor insan. En dibe geçeceğini düşündüğünde eğer kendini tanıyabilmişsen engel olabilirsin bu düşüşe. İnan kendine güvenin geldiğinde ne 'konuştukların faydasız' ne de 'suskunluğun çaresiz' kalır.
YanıtlaSilSanırım şu an geçtiğin yoldan yakın zamanda geçtim. Bu sayede cümlenin bir parçası değil, o cümleyi söyleyen benim...
(Seni çok seviyorum, hoşuna gider umarım :)
Ben de seni ço..k seviyorum ve yorumun gerçekten de hoşuma gitti:)
YanıtlaSilUmarım ben de bir gün o cümleyi söyleyen benim diyebilirim.:))